زندگی به سبک اسلامی و ایرانی

امام حسن مجتبی(ع) همچنین ضمن توصیه به شستن دستها برای غذا می فرمایند :«غَسْلُ الیَـدَیْنِ قَبْـلَ الطَعامِ یُنْفى الفَقْرَ وَبَعْدَهُ یُنْفى الهَمَّ.» ؛ یعنی: «شستشوى دو دست قبل از غذا، فقر و بیچارگى را از بین مى برد و بعد از غذا، غم و غصه را از بین مى برد.» (2)

یکی دیگر از موضوعات مهمی که مورد توجه خاص امام حسن مجتبی(ع) قرار داشت، مسأله سلامت جسمانی و نشاط روحی بوده است. شادی سالم و روحیه‌بخش و حرکات نشاط آفرین جایگاه ویژه ای نزد امام حسن(ع) داشته است. چرا که تفریح و ورزش کودکان و نوجوانان را پرتوان، فعال و نیرومند می‏سازد و افرادی که با نشاط باشند آموزه‏های اخلاقی و کمالات را بهتر می‏پذیرند. اساساً تربیت یافتگان مکتب حیات بخش اسلام باید شاداب و روحیه‏های قوی داشته باشند. امام حسن مجتبی(ع) یکی از ویژگی‏های مؤمنین را پرنشاط بودن آنان می‏داند و می‏فرماید: از ویژگی‏های انسان های با ایمان، شادی و نشاط داشتن در مسیر هدایت و خودداری از شهوات است.(3)

این روحیه در والدین و کسانی که امر تربیت را به عهده دارند به مراتب باید بیشتر رعایت شود، زیرا کودکان دوست دارند شاد و خندان باشند و از والدین و معلمان عبوس و گرفته در رنج و عذابند.
برای تربیت فرزندانی پرنشاط و دارای روح و جسمی سالم شایسته است که مربیان و والدین خود از چنین صفاتی برخوردار باشند. در این زمینه نباید از نقش ورزش غافل بود. در سیره امام حسن(ع) ورزش از روش‏های تفریح، سرگرمی و تقویت جسم و روح و بالاخره از عوامل رشد و تربیت محسوب می‏شود. آن حضرت ضمن شرکت در ورزش های تربیتی و تفریحی از پرورش روحی و معنوی نیز غافل نبود. عاصم بن ضمره می‏گوید: روزی به همراه حسن بن علی(ع) برای گردش و تفریح به ساحل فرات رفته بودیم، عصر آن روز در حالی که روزه بودیم آب صاف و زلال فرات، روی سنگ‏ها و شن‏ها موج می‏زد و تمام اشیاء داخل آب در مقابل چشمان ما خودنمایی می‏کردند. حسن بن علی(ع) گفت: اگر لباس شنا داشتم داخل آب می‏شدم و آب تنی می‏کردم...(4)

پی نوشت ها:
1. من لا یحضره الفقیه ، ج 3 ، ص 227 ، ح 38
2. فروع کافى، ج6، ص29
3. اعلام الدین، ص 137
4. مسند امام مجتبی(ع)، ص 797

منبع:قدس