آن حضرت فقط با پسرعموی خود جناب عبدالله پسر امام مجتبی(ع) ازدواج کرد و ادعاهای دیگر در این زمینه مردود است. لازم به یادآوری است که امام مجتبی(ع) چند پسر به نامهای "عبدالله" داشته که آخرین آنها در کربلا در قتلگاه به شهادت رسید و همسر حضرت سکینه(س)، عبدالله (نفس زکیه) برادر اوست.
آن حضرت دارای اخلاقی فاضله بوده و در بلاغت و فصاحت مهارت داشته است تا حدی که مرجع ادیبان، فضلا و شعرا بوده و دارای جود و کرم بسیار بوده است.
در زمانی که خانواده این بانوی بزرگوار قصد دفن پیکر وی را داشتند "خالد بن عبدالملک" حاکم مدینه که در نظر داشت با به تعویق افتادن تشییع جنازه بر اثر گرمی هوا به بدن مطهر جسارت شود، گفت: "صبر کنید من برای نماز خواندن بر جنازه میآیم"
ولی نیامد و بنابراین جنازه مبارک آن حضرت تا شب دفن نشد. پس از آن یحیی بن حسن (ع) و به قولی محمد بن عبدالله نفس زکیه بر جنازه آن حضرت نماز خواند و آن حضرت را با احترام به خاک سپردند.
منابع:
پایگاه اطلاع رسانی اندیشه قمwww.andisheqom.com