زندگی به سبک اسلامی و ایرانی

منع دوستی با چند گروه

عربی بادیه نشین به محضر پیامبر رسید و گفت: «ای پیامبر خدا! کاری را به من بیاموز که با انجام آن به بهشت درآیم.»

معلوم است که پیامبر اکرم(ص) با توجه به وضعیت مخاطب که توانایی دسترسی مداوم به آن حضرت را ندارد و نمی تواند هر روز از ارشادها و راهنمایی های ایشان بهره گیرد، باید دستورالعملی را به او بیاموزد که عمل به آن بتواند پایه و ریشه بسیاری از ارزش های اخلاقی باشد؛ یعنی یک ملاک و معیار به او بدهد؛ معیاری که با به کارگیری آن بتواند از بهشتیان شود. پیامبر اکرم (ص) در پاسخ او فرمود:

«چیزی را که دوست داری از ناحیه مردم به تو برسد، به آنان برسان و چیزی را که دوست نداری از مردم به تو برسد، به آنان نرسان.»(2)

در بخشی از نامه سراسر حکمت امیرمؤمنان (ع) به فرزندش، امام حسن (ع) چنین آمده است:
«پسرم! خود را میان خویش و دیگران میزانی بشمار، پس آن چه برای خود دوست می داری برای جز خود دوست بدار، و آن چه تو را خوش نیاید برای او ناخوش بشمار، و ستم مکن چنان که دوست نداری بر تو ستم رود، و نیکی کن چنان که دوست می داری به تو نیکی کنند. آن چه از جز خود زشت می داری برای خود زشت بدان، و از مردم برای خود آن را بپسند که از خود می پسندی در حق آنان، و مگوی به دیگران آن چه خوش نداری شنیدن آن را، و مگو آنچه را ندانی، هرچند اندک بود آن چه می دانی، و مگو آن چه را دوست نداری به تو گویند.»(3)

پی نوشت :

1- الکافی، ج2، کتاب العشره، باب «من تکره مجالسته و مرافقته»، ح 7؛ هم چنین بنگرید به: ح 1 از همین باب.
2. وسائل الشیعه، ج 11، ص 228.
3. نهج البلاغه، نامه 31، ص 301.